Terugblik 2020 | een steen in mijn maag

2019 was voor ons een pittig jaar. De verbouwing had er flink in gehakt en we hadden een aantal ernstig zieken. In 2020 zou alles anders worden. Nou, dat is uitgekomen, maar zo’n jaar… dat had niemand verwacht. Ik denk dat het afgelopen jaar voor iedereen een raar jaar geweest is. Hoe hebben wij, ik, het afgelopen jaar ervaren:

Allereerst, iedereen heeft zijn eigen verhaal dat hoort bij dit jaar. Zo ook wij. Ons verhaal staat in schril contrast met de verhalen van mensen in de zorg, mensen die niet kunnen werken en natuurlijk de alle patiënten en nabestaanden. Wij leven met hen mee.

Wat is ons verhaal? Van nature houd ik van overzicht, structuur en eigenlijk niet van verrassingen. Ik zeg wel eens tegen de dames: ‘het liefst wil ik dat in december iedereen alles indient wat er in het nieuwe jaar gaat gebeuren. Vakantie, ziekte, bruiloft, begrafenis etc. Dan maak ik een planning voor het hele jaar en mag er niets meer veranderen!’. Als dat mijn ideale jaar is, dan is dat dit jaar in ieder geval grandioos mislukt 😊

Als dit jaar iets van ons gevraagd heeft dan is het wel flexibel zijn. Als voedingswinkel hebben wij het relatief goed – al was zo’n jaar zeker niet de bedoeling na die enorme verbouwing – want we mochten open blijven. Daar zijn we heel blij mee en daarom hebben we ook geen reden tot klagen. We zijn enorm dankbaar en blij met al die trouwe klanten die ons massaal wisten te vinden, ook via onze site en de online bestellingen.

Vanaf half maart ligt er echter een steen in mijn maag. De ene dag is die wat groter dan de andere. Eerst was er de steen van ‘waar gaat dit heen, wat is dit, het lijkt wel een oorlogssituatie, mensen hamsteren serieus 20 broden?!’ Die steen maakte plaats voor een andere soort steen. Die varieerde van medewerkers die getest moesten worden tot Ronald die niet naar het ziekenhuis mocht komen voor zijn medicijnen.

Telkens als het goed nieuws is dan merk ik dat de steen weer even wat kleiner wordt en groter als het slechter gaat met iemand. Gelukkig is nu iedereen fit! Ieder weekend ben ik ook blij als we de planning weer rond gekregen hebben. Met dank aan ons superteam! En gelukkig, afkloppen, Ronald krijgt zijn medicijnen en is niet ziek geworden, want dan zou het wel heel spannend worden. Zeker met de feestdagen. Als ik dit typ is voor Ronald de 31 decembernacht begonnen en het lijkt erop dat we dit jaar gaan halen.

Het lontje is ook kort. Gezondheid boven alles en ik ben blij dat ik geen minister of gouverneur ben, maar wat zijn sommige regels krom en onbegrijpelijk. Van één Europese Unie is in ieder geval geen sprake. Inmiddels ben ik in een meer gelaten stemming, maar:

  • hoezo zouden wij Nederlandse klanten moeten weren uit onze winkel?
  • hoezo moet ik via oprichtingsakten bewijzen dat ik mede-eigenaar ben van Bakkerij Adams als ik bij een klant ga leveren?
  • hoezo zouden wij beboet worden als een klant geen mondkapje draagt?
  • hoezo stopt het virus blijkbaar op de grens en kun je in ons dorp een winkel half openen?
  • hoezo moeten grensarbeiders nu ook telkens een negatieve test kunnen tonen?

 … en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar het heeft geen zin. Iedereen doet zijn best en we moeten hier doorheen. Het vaccin is nabij en hopelijk is dat de uitweg. Al zal het nog wel een poosje duren voor de wereld echt weer normaal is.

Normaal met een paar aanpassingen misschien. Want 2020 heeft ook een paar positieve dingen laten zien. Wat dan? Dat genieten van kleine dingen kan ook heel mooi zijn. We hebben in de winkel zulke mooie gebaren gezien. Ontbijtjes voor opa en oma, een taart voor iemand die het moeilijk heeft, taartjes voor het hele personeel of gewoon samen met het gezin gaan picknicken omdat dat wel kan. Alleen maar thuiszitten is niet leuk, maar thuis restaurantje spelen is dat wel.

Wat heeft 2020 nog meer nagelaten? We zijn gezegend met een enorm fijne groep collega’s. Dat wist ik al, maar dat werd dit jaar maar weer eens duidelijk. Geen probleem om langer te blijven, om voor elkaar in te springen of om een dranghek op de weg even te verplaatsen om toch op het werk te kunnen komen… Daarnaast hebben we ook heel fijne klanten. Jullie bleven trouw komen, hielden je netjes aan de dan heersende regels en er werd ook veel besteld. Tussendoor kwamen de verhalen en was het fijn om voor sommige klanten een luisterend oor te bieden.

We zijn kwetsbaar. De gezondheid van jezelf en je dierbaren is het belangrijkste wat er is. Gezond eten en bewegen bleken maar weer eens belangrijke ingrediënten. Goed zorgen voor je eigen lijf. Het niet volstoppen met rommel, maar bewust eten. En bewegen zodat je lichaam sterk blijft. Want daarmee moet je het tenslotte doen op deze wereld. Genieten dus waar het kan, maar dan wel goed.

En tot slot heel praktisch. Digitaal werken is niet echt een optie bij ons, maar het pick-up point was er ineens heel snel! En we waren in de winkel en bakkerij al bezig met nog beter plannen om zo minder derving te hebben. Verspilling is zo zonde. Er wordt nu meer en meer besteld zodat we een steeds beter zicht hebben op wat we moeten maken. Al was dat met het hamsteren en telkens veranderende bubbels wel een uitdaging…

Wie weet wat 2021 ons gaat brengen. Laten we hopen dat het een beter jaar wordt. Beter op alle fronten. Vooral gezonder met meer ruimte. Wij maken voorzichtig plannen, met een slag om de arm, maar bakken blijven we en die steen zal wel verdwijnen. In ieder geval vanavond als we genieten van onze enige echte coronabol, proost op een beter nieuw jaar!