Ondernemen is vaak leuk en soms ook niet. Zoals bij elke baan het geval is. Wat echt niet leuk is en waar ik ook nooit aan zal (en wil) wennen zijn die onverwachte controles waarbij controleurs binnenstampen, meteen personeel ondervragen en je vervolgens in ganzenpas volgen op heel krap 1,5 meter. Natuurlijk ook nog om 9.10 u op Moederdag…
En dan is alles gewoon in orde – en dat weet ik ook. Maar toch voelt het alsof je iets verkeerds doet, of je het belangrijkste examen in je leven af moet leggen en giert de adrenaline door je lijf. Wellicht ligt het aan mij, dat kan natuurlijk, maar ik krijg hier iedere keer echt de zenuwen van en snap ook niet waarom het op deze manier moet. Wat kwamen de controleurs deze keer doen?
Tot nu toe hebben we in onze carrière drie keer onaangekondigde arbeidsinspectie gehad. En tot nu toe elke keer op zondag. De ‘pakkans’ is dan het hoogst zegt men. En met de pakkans bedoelen ze het vinden van zwartwerkers. Daarom komen ze ook zeker met 3 personen tegelijk binnen, langs alle ingangen. Ze zorgen er ook meteen voor dat niemand weg kan en ze beginnen meteen met ondervragen of je nou klanten aan het helpen ben of niet. ‘Wie ben je, hoe laat ben je begonnen, uw identiteitskaart…’ Daarna wenden zich tot één van de verantwoordelijken en wordt er gevraagd of je alle contracten kunt laten zien, met speciale focus op weekendhulpen, en gaan ze na of die contracten qua dag en uur overeenkomen met de planning die zij hebben vanuit de systemen en met de planning die uithangt in de bakkerij.
Omdat ze mij het gevoel geven dat ik iets misdadigs doe, word ik altijd zenuwachtig en dan weet ik spontaan niet meer hoe mensen heten. Men gaat namelijk uit van doopnaam en meisjesnaam. En dan kom ik ineens niet meer op Hendrica of weet niet meer of iemand getrouwd is of niet. Bij een foutje krijg je enkel ‘die staat niet op mijn lijst!’ als commentaar. Snel denken: ‘ok, ok, ik bedoel Stolk en niet van Tilburg of Tilburg van…’ En die papieren zitten op alfabet in mappen dus dat duurt dan even terwijl ze ondertussen duidelijk ongeduldig staan te wachten en overal een beetje rondkijken.
Als gaandeweg blijkt dat alles gewoon op orde is, dan verandert de sfeer en kan er een grapje of persoonlijk interesse vraagje van af. Al hoeft dat van mij dan niet meer. Ik ben alleen maar dolblij dat ons team rustig doorwerkt (al waren er een aantal flink geschrokken, zeker de studenten die dit vaak nog nooit meegemaakt hebben) en klanten niet te veel hinder ondervinden. Klanten werden gewoon voorzien van heerlijke moederdagontbijtjes en taartjes. En daar gaat het om!
Goed, het hoort er blijkbaar nou eenmaal bij en het enige voordeel is dat ik weer zo’n adrenaline shot kreeg dat ik niet meer voelde dat de nacht heel kort geweest was 😊