7 augustus, 7 uur waren we present in het ziekenhuis en een paar uur later stonden we weer buiten. De ingreep stelde inderdaad niet veel voor. Het herstel gaat…:

Goed! Bij het aanmelden was het even spannend, want er was geen afspraak bekend?! ‘Dat ga je niet menen toch, alles is hieromheen gepland’. Gelukkig bleek snel dat we wel verwacht werden. Iets later waren ze op de afdeling een beetje verbaasd dat hij voor 2 handen tegelijk kwam – stond nergens genoteerd – maar gelukkig wist de chirurg het wel. De chirurg had twee keer 8 minuten gereserveerd en de verdoving was plaatselijk. De ingreep was daarom zo gepiept en hij was snel weer terug op de kamer. Even een beetje bijkomen en wat eten. Eten… meneer viesneus kreeg twee witte zachte koude fabrieksbroodjes met beleg. Met lange tanden heeft hij deze zelf gegeten en weggespoeld met koffie. Laat het ziekenhuis als klant maar komen ; -) Gelukkig lukte het eten zelf en ook drinken ging – dit scheelt weer voor de thuisverpleging… De verpleegster kwam hierna met een sling en wat laatste instructies. Eén arm mag in de mitella, de andere erbij als het nodig is. Dat was het en toen konden we alweer naar huis. Thuis moet hij zijn armen veel omhooghouden en met zijn vingers bewegen om zo zwelling te voorkomen.

Inmiddels zijn we twee en een halve dag verder en het gaat erg goed. De dag van de ingreep heeft hij zo ongeveer de hele dag geslapen, maar dat kan net zo goed bijslapen zijn. De tweede dag ging het weer een beetje beter. De wondjes zijn pijnlijk, maar verder heeft hij niet veel last. Het is vooral onhandig, maar dat is het enige. Tot dusver geen klagen! De uitdaging zal voornamelijk het niets doen zijn, maar daar is het ook vakantie voor, voor het eerst in zijn leven 3 weken vrij!