10 vragen aan elkaar

‘Wat?! Nee, echt niet!’. Dat zijn twee meest gehoorde reacties als mensen horen dat Bakkerij Adams alweer 10 jaar bestaat. Een mooi jubileum waar Bakkerij Adams trots op is en dat ze 10 dagen gaan vieren met leuke acties – een heel bijzonder koekje. En een, speciaal voor het jubileum, ontwikkeld Enclave taartje! Het liefst kijken ze vooruit, maar voor deze keer kijken Ronald en Anke in een duo interview ook terug.

A: Ronald wat vind je het mooiste aan een eigen bakkerij hebben?

R: Dat ik iedere dag een winkel mag vullen met mijn eigen producten. Ik kan en mag alles zelf bepalen; van grondstof tot eindproduct. Iedere nacht is anders, ieder deeg is anders. Dat verveelt nooit.  

R: Een eigen bakkerij was en is mijn droom, maar zou jij er nog eens aan beginnen?

A: Dat is een gewetensvraag. Ik vind de ambacht echt heel mooi. Er is niets en dan de volgende morgen ruikt het heerlijk en liggen er overal broden, koeken, pistolets, vlaaien etc. Maar eerlijk, het is hard werken en we staan altijd in de hoogste versnelling.

A: Wat vergeet je nooit meer van de afgelopen 10 jaar?

R: Die eerste weken in mei 2012…  ik bakte al jaren en was gewend lang en hard te werken, maar die dagen moesten kniebanden me overeind houden zo moe was ik. En natuurlijk onze twee zondagskinderen; wat een timing. Bij Liz lag jij in het ziekenhuis en ze liet op zich wachten.  Ik ging even in de bakkerij kijken en toen viel de stoom uit. De elektricien moesten we uit zijn bed bellen en we hebben met zaklampen moeten werken.  2,5 jaar later belde je om 1 uur ’s nachts en weer op een zondag. Of ik naar huis kon komen, je voelde je niet fijn meer. 3 uur later was onze boef er.

R: Wat vind jij leuk aan je werk (en minder leuk)?

A: Niet leuk, daar kan ik kort over zijn. Administratie is echt een noodzakelijk kwaad. En ik vind het erg vervelend als dingen niet werken; een storing in de webshop of de kassa die hapert. Het leukst vind ik nieuwe producten en acties bedenken. Zoals nu ons Enclave taartje waarin het beste van beide werelden – Nederland en België – terugkomt. De taart is een puzzelstukje, zoals ons dorp is. Geïnspireerd op de welbekende carrot – oranje – cake met heerlijke Belgische chocolade. En we iedere betalende klant krijgt de komende dagen een heel bijzonder koekje… En het leukst vind ik natuurlijk lesgeven en studenten begeleiden. Zogezegd mijn eigen baan, die ik nog steeds heb.   

A: Welke producten maak je het allerliefst?

R: Brood, ik ben een echte broodbakker. En dan graag Lijn 29 – dit is een wat moeilijker brood doordat het boekweit bevat, dat werkt anders. En het is natuurlijk echt ons Baarlese brood! Ook krentenbollen maken vind ik leuk en een goede pistolet maken; de tweede beste van België. En sinds ik een rotatie oven heb, zijn ze nog een beetje beter.

R: Zou jij niet willen leren bakken, het is zo’n mooi vak…

A: Grapjas. Ik heb totaal geen gevoel voor bakken (en koken). Ik zou er niet tegen kunnen dat een deeg iedere nacht anders is en sowieso kan ik niet goed tegen te weinig slaap. Al moet ik zeggen dat ik al veel geleerd heb de afgelopen jaren; koffiekoeken vullen, vlaaien opmaken, maar daar wil ik het graag bij laten.

A: waar ben je trots op en wat wil je nog bereiken?

R: Ik wil me meer verdiepen in desembroden; dat zijn heel mooie broden om te bakken. Je eigen desemcultuur onderhouden is echt een uitdaging en vraagt veel kennis en ervaring. En iemand opleiden die mijn rechterhand wordt. Ik ben kritisch en geef niet graag dingen uit handen, maar ik kan niet altijd overal tegelijk zijn. We hebben super bakkers, maar een zelf geknede broodbakker zou mooi zijn.  

Trots ben ik op de winkel en bakkerij na de verbouwing. Dit was een groot project waar we veel tijd en energie in gestoken hebben om het helemaal naar onze zin te maken en dat is gelukt!

R: En jij?

A: ik houd van overzicht en structuur. Ik zou graag de administratieve taken willen verminderen, nog meer stroomlijnen en veel leuke en lekkere producten of acties bedenken, die jullie dan gaan maken 😊 En nog meer het bakkersleven laten zien. Hoe bijzonder het ambacht is. Via onze nieuwsbrief ‘Het geheim van de bakker…’ natuurlijk, maar dat kan nog meer en beter met beelden. En projecten doen zoals je meesterbakkerschap, Heel Baol Bakt en wat er op ons pad mag gaan komen.

A: Hoe houd je dit leven vol?

R: Ik kan gelukkig, nog steeds, tegen weinig slaap en kan ook in blokken slapen. Ik werk 6 dagen per week, altijd ’s nachts en altijd in het weekend. Dat lukt omdat ik doe wat ik het liefste doe, maar ik moet ook mijn grenzen en gezondheid bewaken. Ik heb een chronische darmziekte, die onder controle is, maar ik moet wel proberen 5-6 uurtjes per dag te slapen, gezond te eten en wat kilo’s te verliezen

R: Hoe houd jij het met mij vol 😉

A: ik weet niet beter! Je bent er nooit, maar ook altijd. Sommige partners vertrekken ’s ochtends om half 7 en zijn om half 7 ’s avonds terug. Jij komt altijd gezellig brood smeren voor de kindjes, bent er met het avondeten altijd, haalt ze ook uit school en gaat mee naar de voetbal en zwemles. Dit gaat ten koste van je slaap en dan maak ik me wel eens zorgen, maar ja…

A: De toekomst; gaat de bakkerswereld de komende 10 jaar veranderen?

R: Na corona en nu met de oorlog in Oekraïne is de wereld nog veel moeilijker te voorspellen dan eerst, maar ik denk dat er veel kleine bakkerijen zullen verdwijnen. De echt ambachtelijke bakkerijen zullen overblijven, maar wel met een kleiner en dan kwalitatief beter assortiment dan bij de supermarkt. Je kunt niet alles in een nacht maken. Qua producten denk ik dat we meer structuren en texturen gaan zien, meer groente verwerkt in producten (ons Enclave taartje!) en bewuster gaan genieten. Veel wat wij verkopen is niet gezond, maar de kwaliteit is goed. En daar gaan mensen meer en meer voor kiezen. Een goede roombotercroissant, een fruitvlaai vol met vers fruit, de beste worstenbroodjes etc.

Qua technieken weet ik het niet; ik heb alle machines die ik wil en ik zie zo 1,2,3 niets nieuws op de markt komen. Misschien komen er nog wel meer machines die ervoor zorgen dat je minder afhankelijk wordt van personeel, want dat is een probleem. De bakker is in België officieel een knelpuntberoep. Maar industrieel gaan bakken? Nooit!

R: En hoe ziet de bakkerij of de winkel er over 10 jaar uit?

A: De bakkerij weet ik niet hoor, dat is toch jouw domein. De winkel zal vast en zeker een update gekregen hebben. Ik ben zelf meer benieuwd naar hoe het pick-up point eruit ziet over 10 jaar. Mensen zijn gewend aan de lange openingstijden van supermarkten, thuisbezorging en willen dat alles snel gaat. Deze strijd gaan we niet winnen. Dat kan eenvoudigweg niet als je alles zelf maakt en mensen bedient in de winkel, maar het zou mooi zijn als mensen later op de avond hun bestelling bijvoorbeeld nog op kunnen halen. Dat kan al, maar dat is voor ons nu nog onbetaalbaar.

Verder hoop ik dat de wereld snel weer stabieler wordt – en dus ook de grondstofprijzen, energieprijzen en dat leveringen gegarandeerd zijn. En natuurlijk dat ons dorp mooi opgeknapt wordt en het geen eenrichtingsverkeer wordt in de Molenstraat, want dan zijn we amper bereikbaar… maar daar probeer ik niet aan te denken.  

We gaan het zien… eerst deze 10 jaar vieren en dan op naar de volgende!