Je zou bijna wensen dat de coronamaatregelen terug zijn in plaats van al die ellende in Oekraïne. Met een steen in mijn maag open ik nieuwsapps en kijken we het journaal. Wat komt het dichtbij en wat voor gevolgen gaat dit allemaal hebben voor de wereld, voor ons in Nederland en België, persoonlijk maar ook voor de bakkerij:
Hoog op mijn verlanglijstje staat al jaren een glazen bol. Helaas krijg ik die nooit. Door ons goed te informeren – veel te lezen, luisteren, met mensen praten – proberen we al 10 jaar in te spelen op de wensen van onze klanten. En om te zorgen dat we om kunnen blijven gaan met alles wat er om ons heen gebeurt. Corona was tot nu toe de grootste uitdaging kan ik wel zeggen. Vooral de eerste golf was pittig. Ik hoopte zo dat we een moeilijke periode achter ons hadden gelaten en voor iedereen het normale leven weer door kon gaan.
Helaas is dit niet zo. Natuurlijk wij hebben vakantie gehad en daarvan genoten met Lizje en Ravi, maar wel genoten met een kleine letter g. Beseffende dat 1000 km verderop kinderen van dezelfde leeftijd huis en haard achter moeten laten en niet weten waar ze ’s nachts slapen. Het leed dat de Oekraïners aangedaan wordt is onmenselijk wreed en wat staat ze nog te wachten?
Mijn gedachten springen vaak alle kanten uit, maar deze dagen zeker. Gaat hij op de zogenaamde rode knop drukken? Wat als al onze schermen ineens op zwart komen te staan vanwege een cyberaanval? Hoe kunnen we slachtoffers helpen? Wanneer stopt het, laat het stoppen alsjeblieft!
Andere gedachten gaan over de gevolgen van de oorlog voor ons, voor boeren, voor de hele voedingssector. Niet alleen in Nederland en België, maar ook in bijvoorbeeld Afrika. De graanschuur van Europa staat in brand. Voor nu zijn er nog geen tekorten. De oogst is geweest. De prijzen schieten echter al wel de lucht in. Record na record wordt verbroken voor tarwe. Hoe moet dat als er straks – lees over 6 weken – niet gezaaid kan worden en dus ook niet geoogst? Er zal dan 25% minder graan zijn. Is dit genoeg voor alle mensen op de wereld (dat is het nu al niet dus dat is een illusie) en voor onze veestapel? Gisteren voorspelde een Nederlandse boer uit Oekraïne een mondiale voedselcrisis met alle gevolgen van dien. Welke soorten graan zullen zijn en tegen welke prijs dan? Hoe ver kun, en moet, je gaan met doorrekenen?
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de gas en electriciteitsprijzen… er zijn bakkers die nu al besluiten meer dagen in de week te sluiten, om zo de vaste lasten omlaag te brengen. Ook kwam de vraag voorbij of er nog wel genoeg fruit zal zijn aangezien sommige telers de kassen niet eens gaan verwarmen. Bij ons is het fruit voor de luxe producten; vlaaitjes en taarten. Maar brood is basisvoeding. Zeker brood van de ambachtelijke bakker is gezond, vezelrijk en nog relatief goedkoop, maar aan een brood van meer dan €5,00 wil je toch niet denken?
Doemdenken en ‘panieken’ heeft geen zin, maar we moeten wel realistisch blijven en ondernemend blijven. De eerste gedachten en steun gaan uit naar de direct getroffenen, daarna denken we aan; hoe gaan we om met die gevaarlijke tankfiles, kunnen we besparen op vaste kosten, kunnen we ons eigen graan verbouwen? Ik zei het gisteren tegen Ronald met een lach, maar wie weet. Iemand grond over?
Bron: Rabobank, Brabants Dagblad, De Tijd.