Hubkes tegen hondsdolheid

Zondag 3 november beschermen we iedereen tegen Hondsdolheid. De pastoor komt naar de bakkerij om de Hubkes – zachte kleine broodjes – volgens eeuwenoude traditie te zegenen. Kom zelf vroeg kijken en eet, zoals het hoort op nuchtere maag, een Hubertusbroodje! Ps: de pastoor heeft zichzelf wel eens verslapen, maar is er normaal gesproken om 7 uur:

Waar komt de traditie vandaan?

Hubertus van Luik leefde van 655-727 en was de laatste bisschop van Maastricht en de eerste van Luik. Hij leidde een zogenaamd werelds leven en hield erg van jagen. Op Goede Vrijdag 683 ging hij ook jagen, wat als onrespectvol gezien werd op deze dag. Op het moment dat hij een groot hert neer wilde schieten, draaide het hert zich naar hem toe en verscheen er een vlammend kruis tussen het gewei. Een stem riep hem zijn wilde leven op te geven en naar Lambertus van Maastricht te gaan. Daarom staat Sint Hubertus bekend als de patroonheilige van de jacht. Toen de heilige Lambertus werd vermoord, volgde Hubertus hem op. Nadat Maastricht te gevaarlijk werd, trok hij in 717 naar Luik. Hij streed daar tegen heidense gebruiken zoals het offeren van de eerste jachtbuit aan de godin Diana. Zijn bijnaam werd daardoor ‘Apostel van de Ardennen’.

De naamdag van Sint Hubertus wordt nog steeds gevierd op 3 november. Omdat hij eens iemand genas die leed aan hondsdolheid gaat het verhaal dat als je een gezegend Hubertusbroodje eet, het Hubke, je dat jaar geen hondsdolheid zult krijgen. Dit was eerst een gebruik van de jagers, later ook van de boeren en stadsbewoners. Zelfs vee kreeg de gewijde broodjes om het te beschermen.

Eet het broodje op nuchtere maag, dus voordat je iets anders eet! We bieden geen garanties, maar hebben nog nooit gehoord dat iemand hondsdolheid heeft gehad de afgelopen 12,5 jaar – ons Koperen jubileum is vrijdag 1 november! Dus het werkt 😊

Wil je het Hubke niet missen? Bestel ze dan. Het zijn witte, kleine zachte broodjes. Wij hebben ze ook met rozijntjes. Men at ze dus vroeger voor het ontbijt en bewaarde een paar broodjes voor het geval er toch iemand ziek zou worden.