Met pijn in ons hart en ook wel een beetje met gepaste trots hebben we naar ‘De Keuringsdienst van Waarde’ gekeken. Het programma vergeleek dit keer de fabriekscroissant met de ambachtelijke croissant. Natuurlijk maken wij onze croissants zelf, we hebben zelfs dezelfde boter als de echte artisanale Franse bakker in het item.
Een goede croissant maken is een kunst op zich en heel bewerkelijk. Dat liet het programma goed zien. Net als de keuze van de grondstoffen en het belangrijkste ingrediënt: tijd. Helaas is dit ook een reden voor steeds meer (af)bakkers om croissants via de fabriek in te kopen. En dat doet Ronalds bakkershart pijn. Zeker als tijdens de uitzending blijkt dat zelfs voor een supermarkt 4 croissants voor 1 Euro eigenlijk niet uit kan en dat het dus als lokkertje gebruikt wordt. En de consument raakt steeds meer gewend aan deze smaak. Je ziet het verschil, zeker als ze net afgebakken zijn, soms niet eens. Jammer. Maar… wel weer een bevestiging dat wij blijven werken zoals we werken en dat het goed is dat we een deel van de bakkerij open gaan gooien. Zodat mensen zien wat we maken. Zien hoe zorgvuldig onze bakkers met grondstoffen en producten om gaan. Zien wat ambachtelijk bakken inhoudt. En vervolgens het verschil proeven!