1 mei, Dag van de Arbeid. Een Belgische feestdag (we zijn er die dag tot 13 uur) en de verjaardag van Bakkerij Adams! 9 jaar alweer. 9 jaar. Wat vliegt de tijd en wat is er veel gebeurd in al die jaren. We blikken terug met 9 ups-and-downs….

De overname van de bakkerij heeft ons leven veranderd. De eerste periode was vooral heel erg wennen en daarna telkens plannen maken en projectjes bedenken. Variërend van meedoen aan wedstrijden, de liefste kindjes die kwamen tot een grote verbouwing. Never a dull moment 😊 Terugblikkend, welke 9 dingen gaan we nooit vergeten?

• Die eerste dagen. Poehee. Ookal ben je al meer dan 10 jaar bakker en ken je de bakkerij van binnen en van buiten, toch vielen die eerste dagen, zeg maar weken, zwaar. Na 3 dagen stond Ronald met kniebanden aan te werken omdat hij letterlijk niet meer op zijn benen kon staan. Ikzelf was ineens een halve bakker; koffiekoeken vullen en cake maken… Gelukkig konden we vertrouwen op een top team, waarvan het merendeel er nog steeds is! Inmiddels zijn we dus jaren verder. Geen verrassingen meer zou je zeggen. Maar toch, soms overweldigd de vraag. ‘Nee zeggen’ zit niet in onze aard, dus dan is het gewoon weer even heel heel hard werken net zoals met Pasen.
• Twee zondagskindjes. ‘Je kunt doen wat je wilt Ank, maar je zorgt maar dat je niet bevalt voor dat de pistolets gebakken zijn’. Tot twee keer toe kondigden onze kindjes zich op zondag aan. Ravi echt midden in de nacht; de verpleegkundige in het ziekenhuis zei nog tegen Ronald ‘hopelijk kunt u ook nog wat slapen na een zware nacht’ Ze moest eens weten 😊 Die twee kleintjes hebben ons leven wederom veranderd. En daar waar de bakkerij op 1 kwam en de oven Ronalds kind was, staat deze nu toch echt een plaatsje lager. Onze kindjes genieten vooral van de bakkerij. Ze weten niet beter dan dat papa overdag moet slapen en ’s ochtends altijd even brood komt brengen. ‘Met aardbeien, mam?!’. Liz kon als baby al gebiologeerd naar Ronald kijken als hij aan het werk was en Ravi weet feilloos de rozijntjes en chocolade galetjes te vinden.
• Abseilen. We gaan ons 10^e jaar in. En stiekem zijn we al na aan het denken hoe we dit gaan vieren. We proberen ieder jaar met zijn allen wat leuks te gaan doen. Het 5 jarig jubileum moet natuurlijk wel overtroffen worden. Het abseilen van de Euromast en met de watertaxi over de Maas sjezen was wel heel tof. Dus als er iemand ideeën heeft 😊
• De eerste online bestellingen. Er was nog geen bakkerij die een online webshop had waar het hele assortiment in stond en waar je tot 21 uur voor de volgende dag kon bestellen. En toch wilden we het. En dat kan nu inmiddels al jaren (al hebben we met Pasen voor het eerst de webshop uit moeten zetten aangezien we aan onze limiet zaten). Veel mensen bestellen ook al jaren online. Wekelijks of als er een feestje is. De webshop wordt goed gevonden. In de eerste week hadden we al een bestelling uit Amerika! Helaas mocht ik hem niet gaan bezorgen…  
• Meedoen aan wedstrijden. Een project van ons samen. Ronald ging voor het meesterbakkerschap en daarvoor moest zijn levensverhaal opgeschreven worden, moest er een receptenboek komen en hebben we een filmpje laten maken. Een enerverende periode. We verbeterden onze tijgerpistolet (waarmee we tweede beste van België werden), het stoofvleesbroodje werd ontwikkeld, fotoshoots werden gehouden, we leefden met andere bakkers mee en zij met ons. De bijbehorende boeken liggen ter inzage nog steeds in de winkel.  
• De verbouwing. Het liefst wilde ik geen winkel meer, maar een volledig open bakkerij. ‘Kom maar gewoon kijken en neem mee wat er is’. Helaas was dit niet mogelijk in verband met wet- en regelgeving. Ronald wilde heel graag een drive-through. We hebben deze optie serieus bekeken, maar de kavel is daarvoor te smal. Ontzettend jammer, want wat zou dat handig geweest zijn in deze periode! Het resultaat van alle brainstormsessies is de winkel met deels open bakkerij geworden, zoals deze nu is. En dat kostte letterlijk bloed, zweet en tranen. De verbouwing hebben we allebei, en het hele team, als erg heftig ervaren. Niet persé door de verbouwing zelf – al was het een uitdaging om het dak op tijd dicht te krijgen, was die hittegolf niet echt prettig en moest de vloer opnieuw – maar vooral omdat we een aantal dierbare medewerkers moesten missen vanwege ernstige ziekten. Dergelijke zaken zetten je weer even met beide benen op de grond. Gelukkig ligt die periode achter ons en mogen we elke dag werken in een fijne winkel en bakkerij.
• Leuke producten maken. Lekkere taarten en koeken maken is ons vak, net als goed brood maken. Als is ‘leuke’ producten bedenken ook erg leuk. Inmiddels hebben we een heel lijstje: de boezembroden staan met stip op nummer 1. Met deze boezembroden en de mudrun hebben we een wederom moeilijke periode met z’n allen afgesloten. Traktaties voor de prijswinnaars van de Wielerzesdaagse bedenken en maken is ook altijd leuk. Gekleurde cake shirtjes en zelf lollies en spekken maken waren heuse experimenten. Ook de roze flugelletters waren een succes, net als de rode duivelse gebakjes, anderhalve meter stokbrood en de knetterbolus. De making of en het proeven is vaak al hilarisch. Wie weet wat er nog volgt…
• Corona. Eigenlijk wil ik hier niet meer over schrijven. Net als velen zijn we er klaar mee. Maarja, we hebben het niet voor het zeggen. Gelukkig mochten en mogen wij als voedingswinkel open blijven. Alleen die containers als blokkades op de grens, het hamsteren, het legitimeren bij de kerk in Zondereigen, uiteindelijk toch iedereen mondkapjes op en de uitgestorven straten zullen we niet snel vergeten.
• Waardering en respect van klanten. Iedere dag, nacht, staat Ronald met een lach op. Hij vindt het nooit, maar dan ook echt nooit, erg om te gaan werken. Het werk is lichamelijk vrij zwaar en het is en blijft handwerk. Iedere dag leert hij bij zegt hij, omdat een deeg iedere dag anders is. Iedere dag je best doen, het beste voor de klant. Omdat alles huisgemaakt is, gaat er ook wel eens wat mis. En daar balen we dan oprecht van, want iets opnieuw maken kost vaak uren. Maar de waardering van klanten maakt alles goed: de tranen in de ogen van een oud mevrouwtje als we een bruidstaart komen brengen voor hun gouden bruiloft, de worstenbroodjes die we naar de andere kant van het land mogen opsturen, een review waarvan je gaat blozen of kindjes die door het raam komen kijken naar de bakkers en roepen dat ze later ook bakker willen worden. Daar doe je het voor! En daarvoor staat Ronald met liefde en plezier nog heel veel jaren voor op! Op naar de volgende 9 jaar…